Het kan zijn dat jij je in het leven onzichtbaar voelt. Het lijkt alsof mensen geen rekening met jou houden, alsof je er niet toe doet of dat je niet belangrijk genoeg bent om aandacht aan te besteden of naar te luisteren.
Dit kan tijdens je jeugd in een disfunctioneel gezin ontstaan zijn.
Hoe onze ouders ons zagen als kind en dit ook naar ons uitdroegen, bepaalt hoe wij onszelf gaan zien. Hoe zij ons verzorgden, aandacht gaven en ons bevestigden in wie we zijn, bepaalt ons gevoel van eigenwaarde. De meningen die ouders over hun kinderen hebben, nemen deze kinderen tot zich. Dit is wat kinderen dan ook gaan geloven over zichzelf. Als een kind bijvoorbeeld afgewezen of afgekeurd wordt door zijn of haar moeder of vader, dan neemt het kind deze afwijzing in zich op, maakt het zich eigen en leert gedachten te ontwikkelen die tot de overtuiging uit kunnen groeien dat het de schuld van dit kind is, dat de ouders niet van hem of haar kunnen houden.
Kinderen die het gevoel krijgen dat ze het niet waard zijn om van te houden, gaan dit uiteindelijk ook geloven.
Voor een kind is het goed, gezond en normaal om zich te willen binden met de mensen die hen gecreëerd hebben. Maar als deze behoefte afgekeurd of afgewezen wordt dat kan dat een kind diep verwonden.
Een grote behoefte om gezien te willen worden op latere leeftijd, doordat je als kind genegeerd, mishandeld of afgekeurd bent geweest is daarom een heel logisch gevolg.
Wat er in onze jeugd is gebeurd wordt vaak een blauwdruk voor onze ervaringen als volwassene.
Als je gaat begrijpen wat er mis is gegaan dan kun je terug naar de bron van waaruit de problemen zijn ontstaan.
Veel mensen zijn zich er niet van bewust dat de relaties die zij hebben vaak gebaseerd zijn op hun blauwdrukken die zijn ontstaan in hun jeugd op grond van de relatie die zij hadden met hun ouders of met andere personen die een groot voorbeeld voor hen waren.
Als je je niet gezien voelt of niet de moeite waard voelt dan is het belangrijk om terug te gaan naar de bron waar dit ontstaan is en om deze gevoelens van waardeloosheid en je niet gezien voelen aandacht te geven.
Als je bent opgegroeid in een disfunctioneel gezin waarin het niet veilig was om jouw emoties uit te drukken zonder dat je daarvoor afgestraft werd of er om uitgelachten werd , dan is het niet jouw schuld dat je je niet gezien voelt of dat je je waardeloos voelt.
Als een kind genegeerd wordt in zijn roep om aandacht, liefde en zorg, dan kan dat een emotioneel trauma veroorzaken.
De enige manier waarop een kind een gezond gevoel van eigenwaarde kan krijgen is als de ouders het kind op alle vlakken hebben gezien. En met die vlakken bedoel ik emotioneel, psychologisch en spiritueel.
Als de pijn van het kind ontkend wordt of als ons geleerd werd dat de gevoelens van onze ouders veel belangrijker waren, dan raken we losgekoppeld van onze eigen emoties.
Dat is niet onze schuld, maar dit is hoe wij zijn geprogrammeerd tijdens onze jeugd.
Wil jij terug naar de bron waar de trauma’s zijn ontstaan en deze zien en opruimen, dan kan ik jou daar heel goed in begeleiden middels de Transpersoonlijke Trauma Therapie.
